ความหนาของการเคลือบไมโครออกไซด์ของเหล็ก

Micaceous iron oxide (MIO) ไม่ใช่ - อย่างที่มักจะสันนิษฐาน - เหล็กพื้น แต่เป็นรูปแบบของแร่เฮมาไทต์ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ผสมเป็นสารเติมแต่งลงในสี MIO จะสร้างเกราะป้องกันเพิ่มเติมจากการกัดกร่อน แร่เหล็กออกไซด์ที่เป็นผลึกประกอบด้วยเหล็ก III ออกไซด์เป็นส่วนใหญ่ MIO ที่เป็นผงมีลักษณะเป็นขุย เมื่อแขวนลอยในอีพอกไซด์ที่มีความหนืดแร่ธาตุจะเรียงตัวขนานกับพื้นผิวในขณะที่สีแห้งก่อตัวเป็นเกราะป้องกันแผ่นที่ทับซ้อนกันหนาแน่นและไม่สามารถผ่านได้ซึ่งจะขับไล่น้ำและองค์ประกอบที่ก่อให้เกิดสนิมอื่น ๆ ที่รู้จักกันในชื่อ "สีเกราะเกล็ด" สารเคลือบ MIO ใช้สำหรับงานหนักมาก

 

โดยทั่วไปสำหรับสี MIO คือโทนสีน้ำตาลแดง โครงสร้างที่มีชื่อเสียงเช่นหอไอเฟลในปารีสชิงช้าสวรรค์ยักษ์ในเวียนนาสะพานซิดนีย์ฮาร์เบอร์และสะพานบอสฟอรัสของอิสตันบูลล้วนได้รับการคุ้มครองด้วย

ในขณะที่พบในชิ้นส่วนเหล็กชุบสังกะสีเป็นหลัก แต่การเคลือบ MIO ยังสามารถใช้กับเหล็กที่ไม่ใช่สังกะสีเหล็กและอลูมิเนียม อย่างไรก็ตามความน่าเชื่อถือและอายุการใช้งานของความต้านทานการกัดกร่อนขึ้นอยู่กับความหนาของสารเคลือบซึ่งโดยทั่วไปจะใช้ความหนาประมาณ 80-120 ไมครอน

เช่นเดียวกับชั้นสีทั่วไปความหนาของสารเคลือบ MIO สามารถวัดได้โดยใช้วิธีการเหนี่ยวนำแม่เหล็กเนื่องจากฮีมาไทต์เองก็เป็นแอนติเฟอร์โรแม่เหล็ก ดังนั้นการเคลือบ MIO มักจะไม่เป็นแม่เหล็ก เครื่องมือจาก FMP-Series แบบพกพา ของ FISCHER เหมาะอย่างยิ่งสำหรับงานนี้ เนื่องจากสีมีความหยาบผิวค่อนข้างสูง FISCHER จึงแนะนำให้ใช้หัววัดที่มีความแข็งแรงพร้อมปลายโลหะคาร์ไบด์ซึ่งมีอายุการใช้งานยาวนานโดยเฉพาะ F20H